......

Sta op en doe je zegje.

‘Mirjam trouwt later met een directeur’, zei mijn moeder toen ik jong was. Het was als compliment bedoeld. Mijn moeder had ‘hoge’ verwachtingen. Ik stond er in die tijd niet eens van te kijken. Toch ben ik het nooit vergeten. Of de opmerking: ‘Mirjam, jij moet altijd zó voor jezelf opkomen!’. Die begreep ik nooit. Dat was dan weer niet als compliment bedoeld, maar dat vond ik dan zelf duidelijk wel een compliment. Te gek, ik kom goed voor mezelf op! Er werd op allerlei vlakken verschil gemaakt tussen jongen en meisje zijn. Ik kan vele voorbeelden geven.

Als ik vroeger een wetenswaardigheid vertelde werd er gevraagd naar de bron. Als ik vertelde dat ik het van papa of van mijn broer had, dan werd er instemmend geknikt. Zo niet, dan werd de informatie sceptisch ontvangen. Zei mijn vader of broer een wetenswaardigheid, werd er niet gevraagd naar de bron. Daarnaast was het uiterlijk erg belangrijk en ik moest als meisje lief zijn.

Het is nog niet uit onze systemen verdwenen. We denken nog steeds dat vrouwen (altijd) lief moeten zijn. Dat zit er zó ingebakken. Ik leer mijn dochter dat je helemaal niet altijd lief hoeft te zijn. Ik vind het zelf wel een bevrijdende gedachte. ’Vrouwen moeten leren om op te staan en hun zegje te doen.‘ zegt Madeleine Albright, in De Volkskrant van zaterdag 27 juni 2020, in een interview. Ik ben het met haar eens. We zijn nog te voorzichtig. We zien onze gevoelige kant als kwetsbaar en onbruikbaar. Alsof we dat moeten maskeren. Maar je kan nou net heel krachtig zijn in je kwetsbaarheid! Vrouw én man. Daardoor kun je heel direct communiceren, waar het nu eigenlijk écht om gaat.

Verbaasd keek ik gisteren op, toen een vriend Mona Keijzer (lijsttrekker van CDA) narcistisch noemde. Ze zou te veel spreken vanuit zichzelf. Ik heb het idee dat mijn vriend gebekte vrouwen anders beoordeeld, dan gebekte mannen. Blijkbaar zijn we nog onvoldoende gewend aan vrouwen die zichzelf stevig neerzetten. Laten we vrouwen steunen die hun nek uitsteken. Ik zag dat Sigrid Kaag lijsttrekker is geworden van D66. Ik voelde nou net iets van ‘You go girl!’

Teveel vrouwen zijn bang zich afgewezen te voelen, als ze zich uitspreken. Dat kan in een gesprek zijn, in een vergadering, of tijdens het spreken in het openbaar. Zou dat komen omdat we geleerd hebben lief te moeten zijn? Of zou bij mannen deze angst net zo groot zijn? Hoe dan ook, angst voor afwijzing voelt niet fijn. Maar daar hoef je je niet door te laten weerhouden.

Een prachtige organisatie is ‘Topvrouwen Bouw & Infra’. Hier worden vrouwen gestimuleerd om alles wat ze ambiëren uit zichzelf te halen. Ik ben a.s. donderdag online te gast, als om te praten over spreekangst en wat je eraan kunt doen. Goed dat deze vrouwen willen investeren in hun communicatieve vaardigheden.

Ik ben er van overtuigd dat je kan leren om jezelf stevig neer te zetten. Ik oefen dit één op één met klanten d.m.v. presentatiecoaching. Daarnaast geef ik trainingen 'Spreken in het openbaar'. In kleine groepjes van max. 4 personen, geef je zelf veel korte presentaties. Rustig opbouwend, in kleine uitdagende stapjes.

Laat ongemak je niet weerhouden en angst of spanning je niet verlammen, maar blijf kleine stapjes zetten, om jouw ambitie te verwezenlijken.

Ik ben overigens nooit getrouwd met een directeur.... Ik ben ondertussen zelf directeur.

Mirjam Lammertink
Spreken & Speechen
geschreven op 28 juni 2020



Algemene voorwaarden Privacy Blogs Reviews Inschrijven Nieuwsbrief